"Herhaalde malen heeft mijn moeder ons het volgende verhaal verteld.

Zij woonde tijdens de 2^e WO nog bij haar ouders in Drachten en werkte bij een bakker. Daar ontmoette zij mijn vader, die voor zijn werk daar moest zijn en regelmatig in de bakkerswinkel kwam. Hij kwam uit Leeuwarden en zijn ouders woonden aan de Verstolkstraat 12.

In het begin vond ze het al heel vreemd dat ze nooit werd uitgenodigd om kennis te maken met de ouders van mijn vader. Achteraf bleek, dat ze onderduikers verborgen hielden, het Joodse echtpaar de Bruin. In die tijd was men erg wantrouwend naar elkaar. Wie was te vertrouwen en wie niet.

Het was in eerste instantie niet de bedoeling, dat het echtpaar de Bruin in de Verstolkstraat zou onderduiken. Wel voor een paar dagen. Dit werd zo afgesproken met mijn grootvader en iemand uit het verzet. Helaas werd deze laatste doodgeschoten en niemand wist dus verder van dit onderduikadres af. Uiteindelijk heeft het echtpaar de Bruin twee en een halfjaar bij mijn grootouders verbleven.

Op een gegeven moment vertelde zij mijn vader dat ze regelmatig lectuur bracht naar jongens/mannen die ondergedoken zaten bij boeren nabij Drachten. Toen wist mijn vader genoeg en werd zij uitgenodigd in Leeuwarden en ontmoette ook het echtpaar de Bruin. Soms was er een razzia en moesten de onderduikers zich ergens in het huis verstoppen. Mijn moeder ging dan gauw in het bed liggen, waar de fam. de Bruin in had geslapen want dit was nog warm en dus verdacht.

Het echtpaar de Bruin had ook nog 2 kinderen. Deze werden elders opgevangen in Huizum. Wanneer er iemand van het gezin jarig was, haalden mijn vader en moeder de kinderen achterop de fiets op, zodat ze toch hun verjaardag konden vieren. Uiteraard moest dit altijd stiekem gebeuren en was toen erg gevaarlijk.

Na de oorlog is de Bruin een zaak op de Kelders in Leeuwarden gestart. Zij verkochten naaigaren, knopen e.d. Mijn ouders hebben nog jaren contact gehad met deze familie."

Henk en Tineke Blaauw

Franeker